Bujaria e një komuniteti fermerësh
Familja e Davidit ka qenë fermerë për shumë dekada. Vite më parë, një nga anëtarët e familjes së Davidit shiti fermën e familjes 80 hektarë te një i afërm i cili nuk kishte në mendje t’i përkushtohej fermës duke menduar se është një punë e vështirë dhe jo aq fitimprurëse e se familja nuk ishte e lumtur për këtë.
David ishte i vendosur të fitonte përsëri fermën e familjeve pasi u dha në ankand disa vjet më vonë. Kështu që Davidi dhe babai i tij bënë atë që mundën për të mbledhur së bashku paratë e nevojshme për të provuar që ta blinin atë në ankand.
Ditën e ankandit, gati 200 fermerë ishin të pranishëm dhe të gatshëm për të konkuruar. Davidi dhe babai i tij menduan se shanset e tyre për të vendosur ofertën fituese ishin të pakta. Kur filloi ankandi, Davidi dhe babai i tij bënë ofertën e tyre. Për habinë e tyre, asnjë person i pranishëm nuk foli dhe bëri një ofertë tjetër.
Siç doli, të gjithë fermerët në ankand vendosën që ata të mos vendosnin një ofertë në pronë në mënyrë që Davidi dhe babai i tij të mund të fitonin ankandin dhe të gëzonin sërish pronën e familjes së tyre. Pasi drejtuesi i ankandit kërkoi tre herë për ndonjë ofertë tjetër por sërish asnjë ofertë nuk erdhi, ai goditi çekiçin për të deklaruar fituesit e ankandit. Davidi dhe babai i tij kishin fituar!
“Kam pasur dy ditë thellësisht të lumtura në jetën time,” – tha David. “E para ishte dita kur lindi djali im. E dyta ishte ajo ditë e paharrueshme kur arrita të blija shtëpinë e gjyshërve në ankand”.
